اهم اخبار
پیام جمعی از فعالان دانشجویی دانشگاه های تهران
پیام همبستگی دانشجویان داخل ایران با همبستگی جمهوری خواهان ایران
دانشجویان و اساتید دانشگاه، سالهاست برای ادای سهم خود در مسیر آزادی دوشادوش کارگران، معلمان، بازنشستگان، پرستاران و دیگر اصناف، در صف مبارزه هستند. قشر دانشجو، با تفکر و بیان انتقادی خود، تلاش می کند تا نقشی متمایز و آگاهی دهنده در جنبش‌های اجتماعی ایران داشته باشد. جنبش زن زندگی آزادی، نشان داد که دانشگاه تا چه حد می تواند در این راه پشتیبان آزادی خواهی جامعه باشد.
در سالهای اخیر، افزایش معضلات اقتصادی از جمله فقر، بیکاری و تورم، افزایش نابرابری های اجتماعی و توزیع نامناسب ثروت و رانت منابع، موجب گسترش نارضایتی در جامعه شده است. در طرف مقابل اما، ضعف نهادهای دموکراتیک، فساد، رانتجویی و عدم پاسخگویی حکومت به مطالبات مردم، این نارضایتی را تشدید کرده است. همچنین، نبود آزادی های مدنی، وجود زندانیان سیاسی و سرکوب آزادی بیان، نبود رسانه های آزاد داخلی و ... بطلان جمهوریت نظام را ثابت و راه ورود مردم برای کمک به حل معضلات فوق را سد کرده و کور سوی امید را در دل ما خاموش کرده است.
در چنین شرایطی، متشکل بودن اپوزیسیون خارجی و رهبران اجتماعی داخلی می تواند نقش مهمی در فرایند گذار داشته باشد، اما متاسفانه ضعف در این زمینه، ضربه مهمی برای انقلاب ۱۴۰۱ مردم ایران بود. در مسیر پیش رو نیز، وجود چنین تشکیلاتی میتواند با سازماندهی جنبش های اجتماعی، به نارضایتی های پراکنده مردم نظم و انسجام داده و با بهره مندی از ظرفیت حمایت گروه های بین المللی و جوامع جهانی، نقش خود در پیشبرد انقلاب مردم ایران را ایفا کند.
البته ذکر این مهم ضروری است که حمایت گروه های بین المللی نباید با دخالت نیروهای خارجی اشتباه گرفته شود. سوابق تاریخی و شرایط داخلی ایران، نشان از آن دارد که مداخلات خارجی نقش قابل توجهی در تضعیف حاکمیت نداشته و در مقابل در مواردی موجب به تعویق افتادن گذار شده است. چه اینکه حاکمیت فعلی، با پروپاگاندا و معرفی نیرویهای خارجی به عنوان دشمن توانسته بخشی از جامعه را با خود همراه کند. از این رو توجیه دولتهای خارجی برای نوع مواجهه با مردم و حاکمیت ایران باید با ظرافت و دقت خاصی مورد توجه اپوزیسیون قرار گیرد.
با در نظر گرفتن شرایط حساس منطقه و داخل کشور، گشودن باب مداخلات نظامی عواقبی جز ویرانی ایران و سرمایه مردم نخواهد داشت و تنها منافع افراد انگشت شماری را تامین می کند. پیش از این و در اپوزیسیون عراق نیز، نقش آفرینی افرادی، فاقد بدنه اجتماعی داخلی و مشوق مداخله نظامی را دیده ایم؛ اشخاصی چون احمد چلبی که با اطلاعات غلط، امریکا را به حمله نظامی به عراق ترغیب کرد. ما دانشجویان داخل ایران نسبت به برخی جریانات و افراد، که خود را اپوزیسیون و خیرخواه مردم معرفی می کنند و از طرف دیگر بر طبل جنگ می کوبند به شدت هشدار داده و چنین رویه ای را محکوم می کنیم.
به باور ما جمعی از دانشجویان داخل کشور، مسیر گذار از جمهوری اسلامی از طریق همبستگی و سازماندهی تشکل های داخل و خارج از کشور و حمایت از مردم ایران میگذرد و پشتیبانی خود را از حرکتهای جمهوریخواهانه و انسجام و وحدت تشکل های جمهوریخواهی اعلام می کنیم.
با سپاس و آرزوی موفقیت
